29april

Ikke, ikke, ikke

De door de politiek geïnitieerde participatiesamenleving – waarbij wij voor elkaar moeten gaan zorgen – is weliswaar leuk bedacht, maar werkt dit ook in de praktijk? Je kan compassie voor elkaar niet afdwingen! Het zit in je of niet. In zijn column schrijft Eric Majoie over eigenbelang

Door: Eric Majoie

Je kan compassie voor elkaar niet afdwingen! Het zit in je of niet. Ik vrees dat de meeste Nederlanders weliswaar af en toe wel iets voor een ander willen doen, maar niet structureel. Dat is te veel van het goede. Wij zijn toch nog erg gehecht aan onze vrijheid en een levensstijl die erop is gericht om eigen doelen na te jagen en een onafhankelijk leven te leiden. Je merkt het aan alles. Of het nu in de politiek is, het bedrijfsleven of in de persoonlijke levenssfeer. Inleveren willen wij geenszins en tot op zekere hoogte slechts af en toe rekening houden met een ander.

Wie is nu daadwerkelijk geïnteresseerd in de ander? Ga maar na. Kijk eens om je heen. De meeste mensen zijn liever zelf in ‘de uitzending’ dan dat er naar de ander geluisterd wordt. De ander iets vragen of zelfs centraal plaatsen zie je voornamelijk bij b.v. professionals die het beste uit mensen willen halen en/of actief zijn in de geestelijke gezondheidszorg. Bij de gewone burger nauwelijks. Het eigen verhaal wordt belangrijker gevonden en er is weinig (oprechte) belangstelling voor het verhaal van de ander. De wijze waarop wij met elkaar omgaan is zo oppervlakkig en kil - zo ingebakken in onze cultuur- dat je je werkelijk kunt afvragen of er echt iets van onze participatiesamenleving terecht komt.

Als sociaal democraat vooral gericht op mensen die zondermeer ook gehoord dienen te worden – hun verhaal hebben - baart deze ontwikkeling mij zorgen.

Eric Majoie





Terug naar homepage

Sterk en Sociaal
Word nu lid!

Meld je nu aan